TILBURG TRAPPERS STRIKT DOUG MASON ALS NIEUWE COACH

Doug Mason is de nieuwe trainer van Tilburg Trappers. Hij neemt het stokje over van Dave Livingston, die onlangs de club verliet. Mason tekende voor een jaar, met een optie voor een tweede seizoen.

Toen Trappers de zoektocht naar een nieuwe coach startte, prijkte de naam van de ervaren Nederlands-Canadees (66) meteen op het bekende lijstje. ‘We zijn zeer tevreden met de komst van Doug. Hij was onze top kandidaat om Dave Livingston op te volgen’, aldus Ruud van Baast. ‘Uit de gesprekken met hem blijkt dat hij enorm veel zin heeft om in Tilburg aan de slag te gaan.’

MOTIVATIE

Uit liefde voor het spelletje (en wat guldens) streek hij eind jaren ’70 per toeval vanuit Sudbury (Ontario) neer in de Kruikenstad.  ‘Mijn bedoeling was om geld te verdienen en dan terug te gaan naar Canada om mijn opleiding aan de universiteit af te ronden. Tilburg was echter zo tevreden dat ik na mijn eerste jaar een verbeterde aanbieding kreeg. Dat herhaalde zich het daaropvolgende seizoen en in mijn derde jaar leerde ik mijn vrouw kennen. Toen was het heel makkelijk om te blijven.’

In drieënveertig jaar ontwikkelde Mason zich van een avontuurlijke right winger tot een coach die werkte in Europese topcompetities. Een man die nog altijd ijshockey eet, slaapt en ademt. ‘Ik heb 25 jaar in het buitenland op het hoogste niveau mogen werken. Ik ben heel tevreden met wat ik gedaan heb. Maar dat wil niet zeggen dat ik uit gewerkt ben. Ik ben net zo gemotiveerd voor de job in Tilburg als voor de kwart eeuw die ik actief was in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Italië.’

MOOISTE BEROEP

Jarenlang was Mason een van de meest gewilde trainers in Europa. Als het aan zijn vader had gelegen, dan was hij een andere richting ingeslagen. ‘Hij vond dat ik meer kans van slagen had wanneer ik voor honkbal zou kiezen. Ik was een verdienstelijk midfielder, eerste honkman en soms zelfs werper. In Nederland heb ik hoofdklasse gespeeld bij PSV. Ik volg de Major League nog altijd op de voet, zeker de prestaties van mijn twee favoriete ploegen (San Francisco Giants (National League) en Baltimore Orioles (American League).

Kijkend naar zijn indrukwekkende cv is het amper voor te stellen dat Doug nooit dacht aan coach worden. Het was Lou Vairo die hem in zijn voorlaatste seizoen als speler vroeg naar zijn plannen na zijn actieve carrière. ‘Ik blijf werken als technisch tekenaar bij Philips’, antwoordde ik. ‘Dat moet je niet doen’, zei hij. ‘Het woord coach staat op jouw voorhoofd geschreven. Wanneer je niet als coach aan de slag gaat, zal je nooit gelukkig worden. Achteraf heeft hij wel gelijk gekregen want coach is het mooiste beroep dat er bestaat.’

‘GOED MENS ZIJN’

Gedurende zijn trainersloopbaan coachte Mason teams waar de belangen en druk enorm waren. ‘Bij elke nieuwe job vroegen journalisten mij of ik opgelucht was dat we gewonnen hadden of dat ik zenuwachtig ben voor de wedstrijd? Dat gevoel heb ik al jaren niet meer gehad. Druk werkt voor mij positief, stress niet. Stress is negatief en zorgt ervoor dat je je werk niet goed kunt doen. Zo ver moet je het dus nooit laten komen.’

Ondanks zijn jarenlange ervaring vindt Doug het lastig zichzelf te omschrijven. ‘Dat kun je beter aan anderen vragen.’ Maar wat zijn uitgangspunten om tot succes te komen? ‘Lou Vairo wees me op het belang dat spelers zich goed moesten voelen. Verder moet je de jongens met respect behandelen want alleen dan kun je kritisch op ze zijn. Kritiek hoort nu eenmaal bij topsport. Uiteraard moet je bijblijven qua ontwikkeling want het ijshockey is de laatste 15-20 jaar enorm veranderd. En je moet een goed mens zijn want anders willen mensen niet meer met je werken.’

THUIS ZIJN

Zodra Mason zijn gezicht liet zien in IJssportcentrum Stappegoor, gonsde het van de geruchten dat hij de nieuwe bench boss van Trappers zou worden. Waarom is het nu wel gelukt om tot overeenstemming te komen? ‘Het heeft te maken met de levensfase waarin mijn vrouw en ik ons nu bevinden. Mia is een Tilburgse. De afgelopen dertig jaar heeft ze me overal gevolgd. Nu is het tijd om weer thuis te zijn. En het toeval wilde dat Trappers een nieuwe coach zocht. Dan is één en één twee.’

Tot slot, wat is de doelstelling voor komend seizoen? ‘In augustus antwoorden alle coaches dat ze kampioen willen worden. Dat geldt ook voor mij. Ik zou honderd procent gelukkig zijn wanneer we in april met de beker in onze handen staan. Maar er kan maar één ploeg kampioen worden. Ik wil het beste uit het team halen. Daar ga ik vanaf morgen mee aan de slag. Gaandeweg het jaar zal blijken wat dat is.’