MARINACCIO REDT WEEKEND IN OVERTIME BIJ HERNE

Blessures teisterden Trappers afgelopen weekend. Meerdere rustdagen boden ook geen volledige verbetering. Toch was er houvast na een wisselend weekend, waarin goede momenten plaatsmaakte voor zwakkere.

Trappers begon de vrijdagavondwedstrijd tegen Hannover Indians in de wetenschap dat drie spelers met een kniebrace op Stappegoor rondliepen: Alexei Loginov, Delaney Hessels en Matt McLeod. Dat was an sich al een bittere pil. Op het ijs betekende het dat de ploeg van Danny Albrecht weinig te wisselen had. Indians miste op hun beurt Brent Aubin, die zeer dominant was in voorgaande wedstrijden.

VERREKTE FITHEID

Max Hermens zocht na afloop niet zozeer naar excuses, maar legde wel uit dat de blessures zijn team parten speelde. Mede daardoor kwam Trappers voor het eerst dit seizoen niet tot scoren. Het lukte de ploeg nog niet om Cedrick Andree of Ruud Leeuwesteijn een shutout te bezorgen.

‘We smachten naar het moment dat alle jongens weer terugkeren, want we willen echt doordrukken, maar door de vele afwezigen kost dat enorm veel energie’, laat Hermens weten. Hij is er heilig van overtuigd dat ze met een fitte selectie van Indians hadden gewonnen. ‘Desondanks moet je het met de jongens doen die beschikbaar zijn. En dat was niet voldoende tegen een sterke tegenstander als Indians. Het is zonde, want de tegentreffers waren cadeautjes van ons.’

Tel alles bij elkaar op en dan kun je thuis van Indians verliezen. Zij waren scherp in de breakaways, dat hen twee goals opleverde. Met name Ryan Gropp was erg bedrijvig voor zijn team in het afjagen van de puck.

Mike Dalhuisen deelde vooral complimenten uit aan de goalies: Timo Herden en Cedrick Andree speelden sterk. ‘Maar laten we wel zijn, als de fans niet één keer ‘Baila baila’ kunnen zingen, is het sowieso klote.’ Verder gaf de robuuste verdediger de schuld aan pech. ‘We creëren echt wel kansen, het is die laatste dosis geluk die je nodig hebt tegen een team als Indians. En de goals die we tegen kregen, kwamen voort uit valpartijen en lullige momenten. Daar kun je weinig aan doen, dat overkomt de allerbeste.’

TACTICUS JOLY

Volgens Hermens zag je bij de tegenstander ook een duidelijk tactisch plan, iets waarvoor hij de credits gaf aan Indians-coach Raphael Joly (broer van ex-Trapper D’Artagnan). Wat dat betreft viel Indians genoeg te prijzen; ze kwamen simpelweg goed voor de dag. Hun aanwinsten presteren al het hele seizoen. Het sterke plan van Joly deed de rest.

Toch vallen er elk weekend wel verrassingen op te merken. Hekkensluiters winnen van lijstaanvoerders en het algehele niveau in de Oberliga Nord ligt momenteel dicht bij elkaar. Hoe maak je dan het verschil? Trappers wil altijd verzorgd spel spelen en volop druk zetten. Soms moet je ook anders kunnen spelen, zakelijker misschien, zo beamen de mannen op het ijs. ‘Onze manier van spelen vereist een selectie die volledig fit is. Tegen Halle lukte het, maar je kunt niet blijven winnen met weinig lijnen’, zegt Hermens.

GEEN MAKKIE

Gelukkig kon Trappers zondagavond weer beschikken over Reno de Hondt. Nadat hij vrijdag nog een schorsing uitzat, was hij zondag direct belangrijk met twee goals. Met name zijn tweede goal, na puik voorwerk van Phil Marinaccio en Kobe Roth, mocht er zeker zijn.

‘Als we allemaal op onze top zijn, winnen we uiteraard makkelijker van Herne dan nu het geval was, concludeert Reno de Hondt. ‘We bevinden ons nu in te veel situaties waarin we als team uit elkaar vallen. Daardoor verlies je bij Herne punten, maar ook tegen Indians. Het is lastig om daar de vinger op te leggen. Die pieken en dalen liggen enorm uit elkaar. Ik heb liever dat we er in de play-offs volledig staan. Wat dat betreft is het geen enorme ramp dat we nú minder zijn. Toch moeten we ons de vraag stellen hoe we hier uitkomen. Want het mag niet te lang duren.’

Eerder kwam Herne nog op voorsprong via goudhaantje Thomas Munichiello, maar Trappers had het overgrote deel het betere van het spel. Noah Muller vatte het goed samen: ‘We spelen wel mooi, maar het leidt nog niet tot iets concreets.’ Misschien is dat ook wel de crux waar het dit seizoen voorlopig om draait: Trappers heeft de klasse, maar mist de doortastendheid op sommige momenten. Dat laatste heb je nodig om concurrenten van je af te schudden, om vervolgens met de titel aan de haal te kunnen gaan. Zo ver is het nog lang niet, dat is dit seizoen wel gebleken.

Lennart Schmitz en de ongelukkige schaats van goalie Andree bracht de spanning weer terug op het ijs, want zo makkelijk als de 12-1 veegpartij gaf Herne zich duidelijk niet gewonnen. In reguliere tijd kon niemand meer het verschil maken. Dat deed Marinaccio alsnog in overtime. Hij kon alleen op Dean Döge af en was de goalie in de één-op-één de baas. Zo redde de Canadees in Tilburgse dienst alsnog het weekend.

Zichtbaar verkouden, maar fit genoeg om te spelen, kon Marinaccio de winst veiligstellen: ‘We hebben zowel een punt verloren als gewonnen, zo voelt het.’ Ook de topscorer van Trappers benadrukte het gemis van zijn geblesseerde maten. ‘Als er dan ook nog een goal wordt afgekeurd zonder duidelijke reden, is dat helemaal balen. Gelukkig konden we het in overtime rechtzetten’, klonk het tot slot.

Door Arthur Ottenhof - Foto Dirk Unverferth